Ar ddydd Sadwrn yr 28ain o Hydref, pythefnos cyn yr oedd o fod i chwarae heddiw fe gollon ni David Ward (1981-2023). Mae’r 20 gair a llai o rifau hynny’n dal yn syfrdanol, ond eto’n oeraidd, effaith uniongyrchol marwolaeth Dave. Yr hyn nad ydyn nhw'n ei wneud a'r hyn na all unrhyw eiriau ei wneud yw dweudwrthych chi faint mae'n brifo. Faint fydd yn brifo. Yr hyn nad yw’r 20 gair hynny yn ei wneud yw dweud wrthych am fachgen o Salford a oedd yn caru ei rygbi, bron cymaint ag yr oedd yn caru Donna, Brooke, Billy, Nicky a Freddie bach. Yr hyn nad yw'r 20 gair hynny yn ei ddweud wrthych yw pa mor ddrwg o ganwr oedd o a sut nad oedd hynny byth yn ei rwystro. Nid yw’r geiriau hynny’n dweud wrthych am y gwên direudus honno yr oedd bob amser yn ymddangos , a sut nad oeddech chi erioed yn gwybod a oedd yn dda neu’n ddrwg. Sut y byddai yn cynnig help i unrhyw un a sut roedd o yn gofalu am ei gyd-chwaraewyr, ei ffrindiau.

Cyn lleied o eiriau, yn union fel nad yw'r Lle ar y dudalen hon yn ddigon i Dave, ond gallaf ddweud un peth wrthych am y 20 gair hynny a allai eich helpu i ddeall rhywbeth am Dave pe baech erioed yn ddigon ffodus i fod wedi cwrdd ag o, chwarae rygbi gydag fo neu gwrando arno fo yn canu. Gallaf ddweud wrthych fod y 18 gair hynny ymhlith y rhai mwyaf anoddaf i mi eu hysgrifennu erioed. 

Hwyl I ti, 

Dave! Colled enfawr